Onlar Daha Çocuktu! ....

Onlar Daha Çocuktu

Masumane bakışları vardı,
Sevgi dolu sımsıcak yürekleri...
Savaştan ne anlardı,
Irağın bebekleri....
Daha gözlerini açar açar açmaz,
Ağlayarak gelmişlerdi dünyaya.
Başlarına geleceklerden habersiz...
Ne bilsinler dünya zalim, dünya sevgisiz.
Nereden bilsinler nereden,
Onlar daha çocuktu.
Daha gülecek sevinecek günleri vardı,
Yaşanacak nice hayelleri....
Sevgi ve mutluluk üstüne kurulu,
Sevenleri vardı,sevilenleri vardı.
Şarapnel parçalarıyla karşılaşmasalardı....
Ölümle tanışırken, onlar daha çocuktu.
İlkbaharda açan menekşeler misali,
Bakışları masumane ve temiz.
Kumrular kadar şendiler, kelebekler kadar mutlu.
Ana babalar bahtiyar geleceğinden umutlu.
Onlar mutluluk kaynağı,onlar daha çocuktu.
Üstlerinde göznuru işlemeli yorgan,
Altlarında aynalı beşik
Başuçlarında ninni söyleyen analar...
Gönüllerin meyvası onlar daha çocuktu.
Güneş gözlerinden doğardı yuvaya,
Her sabah ışıl ışıl yeşeren umutlarla...
Sevgi dolu kucaklarda parlardı.
Anaların yüreği onunla ısınır,
Babalar onunla teselli bulurdu.
Onlar dünyalar güzeli, onlar daha çocuktu.
Bir gece ölümle tanıştılar bir gece,
Tepelerinde katil uçaklar! ....
Gökten ölüm yağdırmaktaydılar....
Yer yer patlayan bombalar,
Canlı cansız demeden,tüm nesneyi vurmuştular....
Yıkılan evler, sönen ocaklar....
Sıkı sıkı sarılmış, yanmaktan tanınmayan,
Bebeğine mezar olmuş kucaklar...
Yere serilen cansız binlerce beden,
Paylarını almıştı ölüm denen hisseden.
Neden öldürülmüştü bu insanlar neden?
Bir bilen varsa söylelesin.
Suçları neydi bilelim,onlar daha çocuktu.
Gökten düşen şarapnel parçaları;
Çiçekleri soldurmaya,
Umutları söndürmeye,
Çocukları öldürmeye yetmişti.
Kurşunlara hedef olan,onlar daha çocuktu.
Ne toptan anlardı, ne de tüfekten,
Sevgiyi bilirdi o da yürekten.
Çok şey anlatmışlardı çok şey
Gözleri açık giderken....
İnsanlığa birşeyler anlatırcasına,
Lisanları hepsi aynı, onlar daha çocuktu.
Ne korkunç manzaraydı o,
Kiminin kolu kopuktu, kiminin başı- ayağı.
Kimi yanmaktan kül olmuş, yıkılmış evi- ocağı.
Kimi enkazlar altındacansız bir halde yatarken,
Kimi al kanlar içinde ağlamaya yok mecali.
Özgürlük adına bunlar,
Kör dünya bundan utansın! ...
Ey insan katilleri! onlar daha çocuktu.
Hangi asır, hangi çağ,sözde bu medeniyet,
Mazluma ödetilen karşılıksız bu diyet! ...
Nerde hak, nerde hukuk, hani nerde hürriyet?
Ne fark eder zalim için, ölen kadın, çocuktu.
İnsan bu olmamalı zülmeden, yuva yıkan,
Silahsız insanlara gaddarca kurşun sıkan.
İnsanlığın ayıbı zalimin döktüğü kan....
Irakta,Filistinde ölürken onca insan,
Onlar mazlum,günahsız,onlar daha çocuktu! ....

Adnan Özkan