Onlar da Senin Gibi Yoklar

Yüreğinden çıkardığı tohumun üzerine bir çizik attı ve dua etmeye başladı
'Haydi umudum çık artık kabuğundan'

Epey bir zaman oldu seni görmeyeli,
adını da unuturdum belki görmeseydim denizi
Dalgalı sessiz bütün güzellikleri içinde barındıran masmavi bir deniz...
Seni en çok sevmemi sağlayan neydi
Ellerin mi! masmavi gözlerin mi! yoksa hayallerin mi
Oysa ne de mutluyduk sonumuzun ayrılık olduğunu bilsek bile...

Yasadışı bir sevgi bu benimkisi
Suçlu sen mahkum olan ise ben
Kaç zamandır gözlerinde tutsak kaldım
Gözlerini üzerime kapamaman için yalvardım
Yüreğime son kurşunu, kirpiklerini sapladın
Ben ise içtiğim bu sigaraların tabutumun çivisi olduğunu anlamadım...

Ayrılık mıydı bu gözümüze kaçan, yoksa yüzümüzden akan umutlarımız mıydı
Kavuşmayan ellerimiz miydi, yoksa kesişmeyen hayallerimiz miydi
Hangi sözcük seni anlatabilirdi, ya da hangi cümlemde sen yoktun ki
Kim duyardı sessiz çığlıklarımı, ya da kim görürdü sensiz gözyaşlarımı
Ve kim sevebilirdi benim kadar seni...

Hani benim umut güvercinlerim vardı, hatırlarsın belki
Her zaman mavi gökyüzünde uçurduğum, gözlerden sakındığım
Evet evet işte onlar...
Onlar da artık senin gibi yoklar...