Öyle bir garibiz ki,
Yaşarken ölüyüz,
Ölürken hatırlanıyoruz biz.
Bugün ölenler baş tacı.
Yarın ara ki bulasın mezar taşını.
Şahsi emeller, ihtiraslar, menfaatler...
Tekrar saracak insanlığımızı
Nereye mi kadar,
Yeniden birileri ölene kadar.
Yine insan olduğumuz gelecek aklımıza.
Akıttığımız gözyaşıyla.
İşte o anda,
Aaa..! Ölenler de insanmış diyeceğiz.
Ah larla vah larla.
Tıpkı bizim olduğumuz gibi.
İnsanmış onlarda...
Kayıt Tarihi : 24.5.2014 18:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!