Onlar da çocuktu
Aynı bizim çocuklarımız gibi
Anne babalarının göz aydınlığı idi.
İstedikleri bir dilim umuttu.
Bir dilim ekmeği huzurla yemek.
Huzur onları çoktaaaan unuttu.
Tüm dünyanın yaptığı gibi.
Bir öpücük bile konduramadan yanaklarına,
Anneler çocuklarını ölüm beşiğinde uyuttu.
Ninnileri bomba sesleriydi,
Aniden patlayan evlerinin üstünde.
İki kanat takıp
göklere doğru uçurttu.
O gökler ki,
Dünyada ellerinden alınan vatanlarına karşın, kendilerine sunulan bir yurttu.
Onlar da çocuktu
Ve hep çocuk kalacaklar....
Kayıt Tarihi : 11.2.2024 10:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gazzeli çocuk
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!