Onlar Benim Şiiri - Özcan Ongur

Gökyüzünde yüzen bulutlar değil
onlar benim
çığlık atarak uçuşan martılar değil gökyüzünde ki
onlar benim
toprağı delip yeryüzüne selam eyleyen çiçekler
onlar da benim
yere düşüp dizleri parçalanan çocuk
yine benim
sol omzundan vurulup yaralanmış umut savaşçıları
henüz yürümeyi yeni öğrenen bebenin heyecanı
el kapılarında sıla özlemi yaşayan gurbetçi
yeryüzü ısınsın diye yerin metrelerce altında
en insanlık dışı koşullarda
ve sırf efendiler daha fazla kâr edebilmek uğruna
yaşamları hiçe sayılarak
elindeki kazmasını sallayan
güneşe hasret maden işçisi
evladını kaybetmiş gözü yaşlı analar
bombalanmış bölük pörçük edilmiş
adres sormayan o kör olası kurşunlar ile
delik deşik edilmiş bedenleriyle
yerde cansız yatan, soğumaya henüz yüz tutmuş insanlar
onlar benim
Emperyalizmin yıkıma uğrattığı coğrafyalardan
insanca yaşayabilmek umudu ile
topraklarından zor ile koparılarak
ölüm-kalım serüvenine atılmış insanlar
deniz kıyısına vuran çocuk cesetleri
benim onlar...
Her nerede umudu haykıran
özgür bir dünyanın özlemini taşıyan insanlar varsa
tulumlarını ve öfkelerini kuşanmış işçiler
nerede uzanıyorsa yaratan elleri şaltere
ve nerede dolduruyorsa sokakları
emeğin silahı nerede doğrultuluyorsa
burjuvaziye ve faşizme karşı
ben oradayım.

01.06.2016