Onlar., Şiiri - Mehmet Sani Özel

Bir ism-i faildi temayüz
Yerden yüksek köprülerden geçerken
Gökyüzü malama oldu, uçtu üstlerine
İşte o vakit, zeminde olmayı özlediler
İnsanların arasına karışarak
Bizde insanız dediler..,

İhtida beratları boyunlarında
Allah’a yakın olduklarına inandılar
İdare-i maslahatta elzemi kem gören güruh
İçi boş diye tutturup dayattıkları
Elzemin ateşinden tutuşup yandılar
Kemikleri toparlanıp tabutlara
Saf tutulup cenazeleri kılındı
Sorduklarında; Zevahire
Onlar insan! Dediler..,

Onlar.,
Onlarda daraldılar bu dünyadan
Uyanmamak için yağlı ballı rüyadan
Rabb’i Teala dan, kaç kez el-aman dilediler
Ciddi görünmek pahasına, yüzlerini kastılar
Yıllar var ki tebessüme hasret, gülmediler
Ne zaman afiyet buldularsa, o dem hemen
Mefahiri doğrayacak bıçaklar bilediler
Bilmediler belki., Ah! Bilemediler.,
Ördükleri çorapların., Ayaklarına.,
.............................. dolanacağını.,
İsmi mahfuzun ayyuka çıkacağını
İzmihlalin, eşe başa döneceğini
Hakkın hesabını bilemediler
Düştüklerinde ceremeye
Sizlerle aynı kanız ve.,
Biz insanız, dediler..,

Doğru söylüyorlardı
İnsan olmadıklarına ne şüphe!
Kim diyebilirdi ki aksini iddia ederek
“Bunlar su katıyorlar karanlıkta süte! ”
Yalana aşina olmuş yüzde değişir mi renk
Öyleyse tedavüle konulacak, kelime-i menhute
Bir küçük tayfunda alabora olur gemi
Evvel Allah, ne koy kalır ne mendirek
Ve halkın havadise bakışı, gülerek.,
Kabristanda elden ele dolaşır kürek
Ah! Hangisine acısın bu yürek.,
Hırsıza mı ev sahibine mi?
Anlamadık ey şanlı avasım
Güya bizde insanız..,
...

07.07.2008