Onlar mı? Evet, onlar yaşamayı bilmediler.
Lakin yaşadıklarını sanıp, sadece eğlendiler.
Bir kavram kargaşası içinde eriyip, gittiler.
Şimdi mi? Şairlere konu oldular, yazıldı hep şiirler.
Nasiplerini alamadılar hayattan bir lahza.
Gülmeyi beceremediler hiç bulup ta bir fasıla.
Hep kinle doldurdular zihinlerini, garazla.
Yaşmadan yaşayıp, bi çare kaldılar hayatta.
Göremediler, zevk almayı bilmediler renklerden.
Bi haber kaldılar, tabiattaki bütün güzelliklerden.
Medet umdular daima, barış yerine harplerden.
Çıkarıp atamadılar husumeti, benliklerinden.
Hâlbuki bir incelik vardır ruhlarda filizlenen.
Bir güzellik vardır kalplerde sevmekten, sevilmekten.
Bir başkalık vardır, insanı insan yapan özelliklerden,
Yoksun kaldılar, ancak nasiplerini aldılar şairlerden.
25.4.1989/İstanbul
Necdet Cemal OcakKayıt Tarihi : 27.8.2007 05:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!