Onlar* Şiiri - Betül Yazıcı

MAVİ

gözlerin bir araya toplamış tüm denizleri
çevremde dolanıyor
sonrası durmaksızın bir yolculuk küçük tekneyle
her şeyi yerli yerine bırakmak için

KAHVERENGİ

haydi sam!
jenerik geçti, tükendi şehir
evcilleşelim
meryem’i çıkar üzerimden, havva’yı giydir
başkaldır bana
yıka yüzünden kirli tanrılarını, sonra tapın kendine
saçlarımı kendine doğru tararken, haydi yeniden çal sam
ve kendin çek ipini
KIRMIZI

küçük adamların gölgesi uzuyorsa
akşam oluyordur orada
ıslak ve renksiz
durgun ve soğuk
işte böyle;
kum cama
bıçak bıçağa
yüzüm yüzüne değdiğinde dişlerim kamaşırdı
uğuldayıp duruyor şimdi içimde ezilmiş kutular
deniz tarlalardan geçmiş
tatlı suyu seven köklerim tuz emiyor
bir gül de kendi kendine böyle dağılabilir ancak
rüzgâr, terinin tuzunu taşıyan o rüzgâr
uzatıyor gölgemi

LÜMÖLÜMÖLÜM

terkedilmiş değirmenlerin içinden çıkın
yürüyün denize karşı
kırgın kadınlar çekirdek çitliyor olacak kıyıda yan yana
birbirlerinin üzerinden atlayacak çocuklar
durmaksızın duran iskeleler göreceksiniz
rehine giden ev eşyaları
oturduğu yerde kıvrıla kıvrıla dans edecek o sakat adam
hemen onun yanındayım
tek kusurum yaşamak

*Denizsuyukasesi adlı fanzin derginin Aralık/2006 sayısında yayınlanmıştır.