Onlar Şiiri - Verda Tamer

Haykıran onlardı coşkuyla,
Elleri şuursuz boşlukta gezinen.
Onlardı tapınan ilahlarıyla! ! !
Gözleri kandan inci gibi korkunç,
İbadetten naralarla titreyen.

Deli bir kan... bir ilik ve bir düğüm
Boşluğu dolu bir tas; dökülmeyen yüzeyde
Kaşıklanır gibi korku,
Kokan kir... vahşi ölüm
Ölümünde ötesi
Birarada zevk..nefret.. solunulmuş nefeste.
O ne eller; uzanmış koparmış gökyüzünü
Tutuşturmuş ibadetle bir papazın eline.
Önce oymuş yıldızları tek tek
Kurutmuş yağmurun göz pınarını
Ve vurmuş papaz!
Titreyen gökyüzünün sancılanmış beline

Onlardı kıvranan; sancının acısıyla
Boşluğun hançeriydi vücutlarına batan,
Ölüm peşlerinde... iblis önlerinde
Koklayan; sahte insan kokan ellerini
Yıkanmışlığın omuzlarını kavrayan.

Onlardı biten... geçmişte kalan
Aynadaki hayalden türeyen onlar.
Sizi, bizi karışmasın içine
Ortası onlar...
Bir baş vardır her düzende bir de son
İlki de onlardı...
Sonu da onlar! ...