Onlar Şiiri - Jale Keskinkılıç

Jale Keskinkılıç
160

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Onlar

ONLAR

Yeni bir ufka
Açıldığında gözleri
Bir belli sevinç
Bir belirsiz çelişki

Onlar kalmakla
Gitmek arasında,
Karmaşıklığı yaşadıklarında
Belirlenmiş olurdu yolları
Oysa bu an
Kim bilir kaç kez düşlerinde
Kaç kez dudaklarında
Öyleyse ne oluyordu
Bunca soru

Gidişin ürkekliği olurdu
Bir kaçışın bir kurtuluşun
İlk adımı sandıkları
Bu ilk yolculuklarında
Bir de korkusu
Daha yolculuğun
İlk birkaç saatinde
Bir şeylerin hasreti
Yalnızlığı
Bir şeylerin yok olduğu
Duyum sanırdı en çok
Her gün yanı başlarında
Bunaldım bile
Diyebildikleri
Bir sıcağın
Eve birkaç saat geç geldi
Yalvaran ana gözlerinin
Sorulu kızgın
Baba sözlerinin
Beraberce söylenen şarkılar da
Birleşen kardeş
Ellerinin ötesinde
Bir duyumsamaydı bu
Hiç var gibi olmayan
Gizli saklı günler de bile
Var olan
Belki komşu kızın
Gözlerinde ki bir bakışın bir anda
Silinip yok olma korkusu

İşte burada başlardı
İlk söz verişler
İşte burada başlardı
Dönüş planları
Unuttukları bir şey
Vardı elbet
Vardı bir eksikleri
...

- yıllar sonra -
...

Ve onlar
Dönüşü bekleyen
Göçmen kuşlar gibi
Suskun
O ilk gidişin
Çelişkisinden heyecanından
Uzakta
İki aksi yöne kök vermiş
Bir ağaç gibi
Dudaklarına gelmesinden
Korktukları
Bir uzak isteğin
Hafif yılgın
Kımıldayışı
Yürekler de
Bir eski bahar şarkısı
Dudaklarında
Unutulmuş
Komşu kızın
Gülümsemesinde mi?
Yoksa kırgınlık
Hani nerde o eski sıcaklık
Yazık

Onlar dönüşü
Bekleyen göçmen kuşlar gibi
Bu bahar da uğradılar
Bıraktıkları yuvalarına
O eski sıcaklığı
Kaybetmek bile
Yıldırmamıştı onları
Nasıl biterse bitsin
Bu hikayenin sonu
Belki de bir şeyler
Vardı unuttuğumuz

Onlar
Umuda gebe gelip
Sevgiyi güveni
Kucaklarında
Götürdüler
Yine geldiler
Yine gittiler
Gittiler

JALE KESKİNKILIÇ

YAZILIŞ TARİHİNİ BULACAGIM (OTUZ YIL ÖNCE SANIRIM BELKİ DAHA FAZLA)

Jale Keskinkılıç
Kayıt Tarihi : 21.2.2011 21:33:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Muzeyyen Baskir
    Muzeyyen Baskir

    Deşerim Eskimiş Yaralarımı

    Bir güne daha merhaba
    İç çekişlerle uyanmak
    Zoruma gidiyor zaman eskidikçe
    Kimsesizlik dört duvar
    Umutlar sökülüyor kopuyor
    İçimde sızılar bırakarak

    Yanlızlıkla örtüşürken
    Seneler devşirdi kat sayısını
    Delik ceplerimde taşıdığımı sandığım
    Ümitlerim de düşmüşler tek tek
    Fark edemedim

    Ne zaman ay çiçeği dönse
    Yüzünü güneşe
    Unutulmuş bir gülümseme
    Gelir oturur yüzüme
    Nasıl sevinirim
    Bahar gelir ya

    Belki bu bahara derim
    Bu bahara
    Ne zaman gökyüzünde kuşlar
    Vursa kanatlarını
    Ve bir çocuk ağlasa annesine özlemle
    Ve bir uçak geçse aniden
    Bulutların arasından
    Yaram kanamaya başlar
    Ağlarım

    Mor gülümsemeler oturur
    Bu defa dudaklarıma
    Zamanlamada bir çıkmazlar
    Engeller yasaklar
    Birden annemi özlerim
    Gidemediğim.... bensiz yiten
    Yüzünü unuttum artık gel
    Gel artık diyen

    Balkonda öyle özlemli
    Oturuşu düşer aklıma
    Göz yaşlarım yanaklarıma
    Balkonunda vita yağ kutuları
    Babam YAĞ fabrikasında
    Çalışırdı da
    Kutularında çiçekleri
    Beyaz badanalıydı dışları kireçli

    Yoksulluğun gölgesinde
    Tomurcuğa çatlamış fesleğenleri gülleri
    Dudağımda ki şarkılar şimdi buruk
    Hatıralarım sürekli çağrıştırıyor
    Yıllar öncesi 70 li yılları
    Durup durup deşiyorum şimdi
    Eskimiş yaralarımı

    16 temmuz 2007 Müzeyyen Başkır

    Muzeyyen Baskir

    UZUN UZUN YZMAK ISTERIM ASLINDA AMA BAZEN SUSMAK COK SEY ANLATMAKTIR BU SIIRIMLE SANIRIM TASLAR DAHADA OTURUR YERINE....SAYFAMA GELIP BIRAKTIGINIZ AYAK IZLERINIZ SEREF VERDI TESEKKURLER BIR NEBZE ANLASILABILDIGIM ICIN.....SIIRINIZ COK GUZEL....KALEMINIZI KUSTURMEYIN

    Cevap Yaz
  • Muzeyyen Baskir
    Muzeyyen Baskir

    Deşerim Eskimiş Yaralarımı

    Bir güne daha merhaba
    İç çekişlerle uyanmak
    Zoruma gidiyor zaman eskidikçe
    Kimsesizlik dört duvar
    Umutlar sökülüyor kopuyor
    İçimde sızılar bırakarak

    Yanlızlıkla örtüşürken
    Seneler devşirdi kat sayısını
    Delik ceplerimde taşıdığımı sandığım
    Ümitlerim de düşmüşler tek tek
    Fark edemedim

    Ne zaman ay çiçeği dönse
    Yüzünü güneşe
    Unutulmuş bir gülümseme
    Gelir oturur yüzüme
    Nasıl sevinirim
    Bahar gelir ya

    Belki bu bahara derim
    Bu bahara
    Ne zaman gökyüzünde kuşlar
    Vursa kanatlarını
    Ve bir çocuk ağlasa annesine özlemle
    Ve bir uçak geçse aniden
    Bulutların arasından
    Yaram kanamaya başlar
    Ağlarım

    Mor gülümsemeler oturur
    Bu defa dudaklarıma
    Zamanlamada bir çıkmazlar
    Engeller yasaklar
    Birden annemi özlerim
    Gidemediğim.... bensiz yiten
    Yüzünü unuttum artık gel
    Gel artık diyen

    Balkonda öyle özlemli
    Oturuşu düşer aklıma
    Göz yaşlarım yanaklarıma
    Balkonunda vita yağ kutuları
    Babam YAĞ fabrikasında
    Çalışırdı da
    Kutularında çiçekleri
    Beyaz badanalıydı dışları kireçli

    Yoksulluğun gölgesinde
    Tomurcuğa çatlamış fesleğenleri gülleri
    Dudağımda ki şarkılar şimdi buruk
    Hatıralarım sürekli çağrıştırıyor
    Yıllar öncesi 70 li yılları
    Durup durup deşiyorum şimdi
    Eskimiş yaralarımı

    16 temmuz 2007 Müzeyyen Başkır

    Muzeyyen Baskir

    UZUN UZUN YZMAK ISTERIM ASLINDA AMA BAZEN SUSMAK COK SEY ANLATMAKTIR BU SIIRIMLE SANIRIM TASLAR DAHADA OTURUR YERINE....SAYFAMA GELIP BIRAKTIGINIZ AYAK IZLERINIZ SEREF VERDI TESEKKURLER BIR NEBZE ANLASILABILDIGIM ICIN.....SIIRINIZ COK GUZEL....KALEMINIZI KUSTURMEYIN

    Cevap Yaz
  • Abdullah Bağ
    Abdullah Bağ

    Jale Keskinkılıç tarafından yazılan Onlar başlıklı şiir sizce nasıl? (10 üzerinden puan verin) güzel şiirlerinizde başarılar dilerim


    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)

Jale Keskinkılıç