Ayrılıgın ertesindeydik
güneş sanki zorla açmış,
ışıltılarını kayıp etmişti..
bir sen anlayamamıştın beni seni anladıgım kadar
oysa,tüm cihan bilirdi,
seni ben kadar anlayan olmayacagını..
duydum mavzerler içerisindeymişsin,
o siperden bu sipere kendini kalkan etmişsin...
diyorum ya, şimdi sensizligin ertesi
ve bir başka geçiyor zaman..
kuşların ötüşleri degişmiş
arabaların egzoslarında çıkan duman,
ve bir başka batıyor Güneş,isteksizce.
akşam oluyor ama; sensiz bir Ay çıkmak,
çıkmak istemiyor,gökyüzüne..
lanet ediyor geceler,zifiri karanlıklara..
ve sanki sen çıkıyorsun birden gecenin içinde,
güneş gibi düşüncelerinle,
ama cellat bırakmıyor seni bana,
asılsız iftiralarla alıyor seni içeriye..
oy havar..kurşun kokular bunlar,
tanıştı şeyh bedrettin yüz yıl öncesinden dar agacıyla.
denizlerimide almıştı aynı cellat,
aynı bu kürsü,bu ağaçta..
Kayıt Tarihi : 7.1.2011 15:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BU ŞİİRİMİ GİDİPTE DÖNMEYENLERE İTHAM ETMİŞ OLMAKTAYIM..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!