Bir vakitler mutluluk vardı
Kalbimin içinde gönlümün köşesinde
Beni yalnızlığa karşı
Hayata karşı koruyan onlar vardı
Onlardı beni gülümseten
Pembe düşlerime kanatlar geren
Gri bulutlarımı mavi gökyüzüme çeviren
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta