Bir gerçeğin parçalanmış olması
onun var olmadığı anlamına gelmiyor
o gerçeğin yaşanılandan uzak olması
onun imkansızlığını göstermiyor
acıdan ne kadar korksak da
bırakalım acı ruhumuza işlesin
uykusuz geceler ne kadar karanlık, görünse de
doğruyu acı içinde
doğruyu akıl içinde keşfedelim
bizler insanız, bizler farklıyız
farklı meyve ağaçları
ve farklı sarmaşık otlarıyız
önümüzde, arkamızda
gençliğimizde, yaşlılığımızda
bizler yok olmakta
ve aynı zamanda yeniden doğmaktayız.
bir örnek bir dilden düşer
bir kadın ve erkek olarak
doğa hafızaya kazır resmini
insan sadece onu hatırlamakla meşgul olur
bir insan, bir acı, bir lisan
yeni bir insan doğar her yeni acıdan
ve her lisan benzer farklı bir açıya
yayılır evrene renklerin ayrı tınısı
dünyayı kucaklar
bir eli karanlık bir eli aydınlık bütün
vurur kıyıya kararsız dalgalar
rüzgar ikilemde bırakır savrulanı
bir insan
biri kadın biri erkek
doğarlar önce anadan sonra acıdan
yürürler
kendi inşa ettikleri sokaklarda
dünya değil, yaşam
onları barındırır belli bir zamanda
onlar kurdukları belirli bir düzen içinde
onlar inançlarını rafa kaldırdıklarında
onlar şeffaf duvarlar öremediklerinde
onlar en çok da korktuklarında
kapatırlar tüm doğruları gerçeğe
onlar, insanlar;
yaşarlar acılar ve insanlar içinde
onlar sabahlar ve akşamlar içinde
onlar yalanlar ve yanlışlar üzerinde
Yaşarlar yaşarlar ölümden önce
Kayıt Tarihi : 20.9.2016 05:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Enes Kepil](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/09/20/onlar-173.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!