Onlar Şiiri - Cemil Sarıkaya

"Toprağımı ve hürriyetimi borçlu olduğum
tanımadan, görmeden, sarılıp da öpmek istediğimi ellere
anam dediğim, dedem dediğim, babam dediklerime...."

Bağrını delmişler Anadolu’nun
Karadeniz de bir tekne var,
Karadeniz de balıklar yüzmez
dalgalar durur
esas duruştalar.
Ve teknede pek yürekleriyle
tekmil millet
ve teknede
yarısı bayrak, yarısı vatan
paşalardan bir paşa var,
işte bir destanı
başlatandı onlar.

Yüz binini Allahû ekber
yel etti,
daha nice yüz binleri
açlık yedi,
kurşun yedi,
top yedi.
Bir köy bıraktılar
kırkı çıkmamış oğullar
gelinler kalbinde yatandı onlar.
Fişeği sürerken
Allah’a sığındılar
Ağustos gecesinde türküler çığırdılar,
atların yelesinden baktılar doğan güne
zafer halayında
zeybekti onlar.

Sayılı damlalar değil
damarlarındaki imandı
sulak veya kurak bastıkları vatandı
vermediler, öldüler, çoğaldılar
yaşamak değil
ölümle yarıştı onlar.
Korkuyla görülen o sarı yaza
acı bir ecel olmadılar
bozkırlar ötesinde sönen çırayı
sönmeyen ateşle
yakandı onlar.
Işıyan gözlerde sonsuzluk vardı
acıdan hüzünden
kırlaştı saçlar,
kırlar bir tutsak döşekti ısıtan
saza ses veren âşıktı onlar....

Duydukları bir sesti mavilerde gürleyen
“hedefiniz Akdeniz’dir ilerleyin ordular”
yaşamla helalleşen
onurdan canlarıyla
ırmaktan umman yapan
sellerdi onlar.
Haykıran dudakları bıçaklar açmıyordu
esmiyordu rüzgarlar dal uçlarında
korkulan karanlığı kaybolmadan aştılar
geceye yıldız ay
güne güneşti onlar.
Dişleri gıcırtadan, kinden vahşetten
dudaktaki duâyla tarladaki nimetten
yaşları en gençten
kırklar, doksanlar
Mustafa Kemal’in her şeyiydi onlar.

Gün geçti, ay geçti
ve sonra seneler
iklimler değişti kimsesiz
bir var oluş çıktı ortaya
bir var olan
terle birlik biterken zorluklar,
onlardı bu varlığı
dünya ya haykıran.
Kefeni bayrak olmuş
mezarı vatan
onlar ki bilinmez yerlerde yatan
onlar
o gökte
o beyaz ayın,
onlar şerefleri oldu
yaşayanların.

Ne ağaç verdi böyle meyve
ne çiçek açtı,
bu tür büyük mucizeyi
ne gökte melekler
ne yerde beşer yaptı.
Hiç bir cenk
bu denli güzel bitmedi
hiçbir düşman
düşmanının önünde
bu kadar ezilmedi, inmedi.
Ey dünya
ey ölüm
ve ey yaşayanlar
bilin ki,
bilen
ve bilinen her şeyde onlar.