Doğduğumuz andan itibaren
Kokumuzu içine çeken anneler
Sıcaklığını çekinmeden veren babalar
Ağlamamız, gözlerinden akan yaştır
Gülmemiz, gözlerine vuran ışıktır
Büyüdüğümüz vakit
Elleri ayaklarına dolansada onların
Memnun olup olmadıklarını anlayamasakta
Biz onların küçüğü kalırız hep
Onlarda bizim büyüklerimiz
Onlar bizi anlamaz; çünkü bizde onları anlamayız
Onlar bize hep kızar; çünkü bizde onlara kızarız
Onlar bizi çok sever; ve bizde onları çok severiz
Neden bu kadar sevdirirler ve giderler
Anlamak istemiyorum!
Geri dönüp anlatmalarını istiyorum.
Kayıt Tarihi : 13.10.2009 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Neslihan Kacar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/13/onlar-115.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!