Onlar Şiiri - Mehmet Yücel

Çamura batmayan çamuru bilmez.
Batttıkça öğrenip unutan onlar.
Midesi bozulur her şeyi yemez.
Kokudan iğrenip çok yutan onlar.

Ahlak laftır kesin ahlaksız yaşar.
Başkasında hata görünce coşar.
Gereksiz doluyor, gereksiz taşar.
Gerçeğe direnip tam batan onlar.

Ne hadini bilir ne de kendini.
Sahtecilik yapmak imanı dini.
Saygızıslık geçmiş beşyüzü bini.
Saygıya imrenip can atan onlar.

Güçsüzün biriyken gücüm var sanar.
Bir kıvılcım düşse kökünden yanar.
Barakası yıkık soğuktan donar.
Kendine güvenip yan yatan onlar.

Yüz iyilik etsen bir hata yeter.
Bütün emeklerin anında biter.
Ne kervanı geçer, ne horoz öter.
Çok iyi gösterip aldatan onlar.

Her tarafı sorun, soruna batmış.
Sanki kir tutmaya imzalar atmış.
Nasıl insan olsun dosya kapanmış.
Zor olanı yenip dayatan onlar.

Yücel'de bir hayret, bir de sitem ben.
Ömür intizarda yas ben matem ben.
Yakan yaktı beni bırak tütem ben.
Çimlenip çimlenip kök tutan onlar.