Önkuzu Şiiri - Gülbey Yılmaz

Kavgan bizim, ilahi davan bizim,
Adın atam Ertuğrul, namın Önkuzu
Dursun demiş ya, ananla baban,
Durmayı hep ar saydın, sen Önkuzu.

Ne davadan, ne imanından vermeden taviz,
Yüreğinde tüm sevgiler hep tertemiz.
Süleyman ÖZMEN'İN, KILIÇKIRAN'IN, İMAMOĞLU'NUN,
Ardından giden, dava şehidisin sen Önkuzu.

Başbuğun anlı şanlı Bozkurduydun,
Her zaman en önde dururdun.
Mevlam şahit her zaman niyetin,
Türk İslam ve ahlaktı Önkuzu.

Ocağın gönüllü askeri neferiydin,
Milli ve manevi duygularla dopdoluydun.
Gelecek nesillere kendindeki yüce aşkı,
Aşılama seminerleri verirdin Önkuzu.

Ülküdaşların içinde en şuurlusuydun,
Kalbinde sonsuz imanlı ve itikatlıydın.
Vaktinde kılamadığın tüm namazları,
Deftere not ederdin sen Önkuzu.

Akrabalarınızın en okumuşu en sevimlisiydin,
En az konuşan en utangacı en mahçubuydun.
Konuştuğun zaman dilinden bal dökülüp,
En çok dinlenendin sen Önkuzu .

Türke aşık vatana aşık mukaddesatçıydın,
Bu uğurda var olmanın baş adıydın.
Türklük ruhu ve gururunu omuzunda taşıyıp,
Zafere and içen Bozkurttun sen Önkuzu.

Ankara Yüksek Teknik öğretmen okulunun,
En öndeki ve en acar ülkü deviydin.
Mücadeleden asla geri adım atmayan
Yüksek kültürlü öğrencisiydin sen Önkuzu

Süleyman ÖZMEN'in gidişine ağlamıştın,
Şehitliğine delil olacak dediğin.
Kanlı ceketini yıkatmamış saklatmıştın annene,
Onun ardından şehadete sen de erdin Önkuzu.

Allah şahit, unutmadık seni ve davanı,
Ve o gün sana vahşeti yaşatan 12 saldırganı .
Ciğerlerine hava dolduran işkencecilerin,
Hesabı sorulacak mahşerde Şehit Önkuzu.

Sen yolcu edilirken Zile ayaktaydı,
Tüm Ülküdaşların her yerden hazır kıtaydı.
Bir Kadir Gecesi günü vatan toprağına,
Gittin omuzlarda sevdiğin iki sancakla Önkuzu.

Bir yaprak düştü ülkü dalından yere,
Her Kasım hazan oldu bize,
Ne bugün nede yarınlarda.
Unutmayız ,unutturmayız seni Önkuzu. G.y