Öner Kaçıran: Hayatı, Biyografisi, Eserl ...

Bir filim seyretmiştim.Şu anda konusunu bile hatırlamadığım bir filmin içinde geçen, oyunculardan birinin amatör bir kamerayla çektiği, kısa metrajlı bir filimdi.

Seyrederken mest olmuştum.Herhangi bir konu ya da oyuncu yoktu..Bir bina köşesiydi.Yerde sonbahar olduğunu anımsatan kuru yaprak parçaları vardı,birde hafif, naylon bir poşet.

Küçük bir esinti başladı ve yaprak parçaları bir merkezde girdap oluşturacak şekilde, yavaşça dönmeye başladılar..
Aynı anda poşet sanki esintiyle kucaklaşmış gibi,yavaş estetik bir salınımla havalandı.Bir müddet havada döndü..Sonra birden kararsız hale geçti.Aslında esintiye karşı koymak istiyor gibi bir tavrı vardı.Ama tutunacak bir yeri de yoktu.Çok zarif hareketlerle az bir yükseklikte şekilden şekile girerek salınmaya başladı.
Esinti bazen kuvetleniyor,bazen de hafifliyordu.Poşet,esinti ve rüzgara karşı koymak istiyor gibi tepki vermeye çalışıyor ama bazen de esintinin dalgalarını yakalamaktan zevk almış gibi esintiyle birlikte dans ediyordu.
Tıpkı çok büyük bir kuş dalgasının gökyüzündeki senkronize hareketleri gibiydi.Bazen dairesel bir şekilde yukarılara çıkıyor orda dans ediyor,bazen de dönerek sanki yorulmuş gibi aşağılara iniyordu.Zaman zaman kendini esintinin kollarına bırakıyor,onunla tatlı bir şekilde raks ediyor,Zaman zaman da esintiden kurtulup kaçmaya çalışıyor fakat bir türlü kurtulamıyordu..

Tam beş dakika boyunca poşetin kah uyumlu,kah karşı koyar tavrını hayatımla özdeşleştirerek, öööylece seyrettim.Sonunda esinti bitti ve poşet bir köşeye yığılıp kaldı..

Öner Kaçıran