Dünya kaç yüzyıldır dönüyor, kaç milyar canlı geldi geçti şimdiye kadar, ben ise ancak bir iğde ağacının yaşamı kadar nefes alıyorum, sonrasında ölüyorum.
Yaşam sürem dünya için bir önem arz etmiyor, hayat bensiz sekteye uğramıyor, doğada bir kavak ağacı bile benden daha çok vâr oluyor ve tarih kitaplarında yazılmıyoruz çoğumuz, önemsiziz.
Ama insan eşref-i mahlukat, yaratılmışların en şereflisi değil mi? Ben biriciğim aslında, herkes gibi. Dünya için önemsizim fakat, aslında kainat için en önemliyim, olmazsa olmazım, evrenin çekirdeğiyim…Bu ayrımı yapabildiğimizde tamamlanacak eksik olan her şey zaten.
Susmak güzeldir diye savunacaklar,
ama bunu çok konuşarak yapacaklar.
Yalnız kalmak lazımdır diyecekler,
ama insana yine insanın şifa olduğunu söyleyecekler.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta