Önemsiz Birisi Şiiri - Cengiz Güleç

Hüzünlenip anımsıyorum seni,
Gözlerim dalıyor uçurumdan düşer gibi.
Sanki kıyamet kopuyor kalbimde,
Yıldırımlar çakıyor beynimde.

Un ufak eziliyorum adeta,
Hiçliğe akıyor hüzünlerim.
Kalbim ağır geliyor mesela,
Sensiz sevemiyorum hiçbir şeyi.

Diyorum ki varsayalım seninleyim,
Gülümsüyor, bakıyorum uzaklara.
Dalıp gidiyorum gözlerinin ırmağına,
Umalım ki son gördüğüm budur!

Ah biliyorum, iğrenirsin,
Burun kıvırırsın hatta…
“Bu utanmazlık nedir?” diye.
Uğruna benliğimi çiğnerim ki…

Gel gelelim esasa: yoksun.
Hiç de gelmeyeceksin… gelemezsin de!
İstesen bile keder ayıracak, sevgili.
İnan, seviyorum seni sonsuza kadar.