Önemsiz Bir Adamın Hikayesi

alabildiğince geniş, olabildiğince tenha bir cadde
genişliğince sıkıntılı, tenhalığınca kokuşmuş bir hava.
tenhalığı yaşayan, pis havayı soluyan bir adam
caddenin ortasında.

elleri ceplerinde değil,
cepleri yok,
çünkü elbisesi yok,
çünkü çıplak.
çırılçıplak.
çünkü örtünmeye ihtiyacı yok,
yalnız çünkü.

boynu bükük hafifçe
ama yılgın yada yıkılmış değil,
boynu bükük hafifçe
çünkü yeri görmek istiyor.

pamuksu yalın ayakları
ve anlayamadığı duygularla yüklü yüreğiyle
bir adam, cadde ortasında.
başı sonu belirsiz bir cadde yürüdüğü,
menzili belli değil,
ne istediğini bilmiyor,
baktığı yer hep aynı,
gördüğü hep aynı farklılık,
kapkara bir asfalt kesiti.

daldığı düşleri,
düşleri, ailesi, sevgilisi, dostları yada işi.
sahi, o bunların tümüne sahipmiydi bir zamanlar.
hatırlamıyordu, önemsizdi.

kendisini kaybettiğinden beridir
kaybetmişti herkesi de,
kaybedilmişti adam.

bu hikayeyi bilmeniz gerekli
yada gereksiz.
amacımı biliyorsunuz yada bilmiyorsunuz,
adamı tanıyorsunuz yada tanımıyorsunuz ne gam.

her ne kadar adamın hayatında
kayda değer birşey yoksa da
yazıldı işte özet-i hikayesi,
ve sen tanrının talihsiz kulu
artık biliyorsun ne yazık ki
bu hissesiz kıssadan hisseyi.

şimdi belkide çıkıp o caddeye
bir anlam yüklemeye çalışacaksın
bu anlamsız hikayeye,
belki de o engel tanımaz beynin bu hikayeden
derin bir anlam çıkaracak gerçekten.
böylelikle bizim yalnız adam
bir yoldaş bulacak.
belki de istemeden...