Önemseyenlere Şiiri - Adem Bayar

Zamanın göreceliğini yitirdiği zamanlardı...
O derece de çekilmezlik ve sıkıcılık kazandığı sıralar...
Gemilerin yalnızlığa sayısız seferlerinden birinde,
Nedense,
Tersanelerin olması gerekenden fazla mesai yaptığının
Farkına varmıştı göçmen kuşlar...

Giden gemiler geri dönmüyor olmalıydı...
Bu durumun tek mantıklı açıklaması buydu...
Gemileri yakmak... hem de yalnızlığa nazır bir koordinattayken...
Anlaşılmaz bir tutku olsa gerekti...
Nitekim, yanmaktan nasibini alamamış gönüller,
Buna bir anlam veremeyecekti...

Karbon monoksit demekti oysa yanmak, kötüydü yani...
Canlılığın tehdit aldığı biliniyordu ama,
Bunu bu kadar hızlandırmak... kimin işine gelirdi?
Kelebek için bile vahimdi artık durum...
O ki, ömrü bir günü geçmezdi,
Tehdidin boyutları onu bile ürkütmüştü...
Yanmayı seçmek kolaydı belki de,
Bencillikti...