bu sabahtı
sabaha karşıydı
aydınlanmaya hazır bir günden önce aydınlandı gözlerim
tek tek kırıldı sonra ışıklar
fakat göz yaşlarım hiç durmadı
ben bir sen gördüm hayallerimde
dokunamadım
uykulu gözlerden sebep
bakamadım
lal olmuş dillerimden sebep
konuşamadım
korkak bir ürperti sardı o an bedenimi
çığlık çığlığa bir ses
haykırdım ismine
sen gidiyordun oysa ellerin dolu
kırık bir çığlık daha
ve gülüşlerinden uzak bir çift bakış geride
dön bak istedim
ismini bir daha anmak istedim
seninle, ismini yok etmek istedim.
oysa 'e' ler geliyordu peşpeşe
isminin içinde
o kadar uzun haykırdım
tutamadım kendimi
tutup çekmek istedim
gelmek istedim ardından
irkildim sonra
ritminden uzak bir çarpıntı sardı göğsümü
nefesim yetişemiyordu
işte ölüm dedim
sonra ağladım
rüyalarımda da kaybettim seni
sen gene gittin
şimdi bir adım daha uzaklaştın benden
oysa uzun zamandır rüya da görmüyordum
aklımda yoktun uzun zamandır
unutuyordum belki de
veya her zamanki kandırılışlarım oluyordun
kusura bakma dedin
ve hatırlattın bir rüya olduğunu
önemli değil sevdiğim..
14.02.2007
Erkan KılıçKayıt Tarihi : 20.1.2008 21:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!