Önem Bir Ciddiyet, Önem Bir Doğuş

Ellerin nicedir ağlamaklı mevsimler çağırır,
Nisan gecesi bir hoyratlığın yağmurla keyfi,
Bolca tebessüm, aşk tadında binbir niyaz.
Kayalarda beliren esas suretin pek naifliği,
Derinde ne de güzel canlanır 'gözlerin!
Sana baktıkça ağlar, sana baktıkça gülerim...
Göğsünde tortusu bir kelebeğin 'cümle alem ömrü,
Vakte değer katan hayırlık tenin,
İnceden ağlar!
Bu da başucu sendelemem benim...

Ağlamanın tadı otuzundan sonra bir başka,
Havva ana, Sabri usta ve hanım...
Günler serseri'vari mevsim artığı yokoluş!
Her daim bir bocalama, sürekli bir merhaba,
Ve önem... Önem bir ciddiyet, önem bir doğuş!

- Uğru ne de yalnız bu mazinin,
İç burkan yokluğu paha biçilmez bir zenginlik!
Farkı 'yok hükmünde olsa da bu aldırışın,
Mahiyeti itibariyle bir bütün gözlerin!
Ve önem... Önem bir ciddiyet, önem bir yokoluş!
Çilesi yaşam yorgunu ‘vakur bir duruş.
Gül toplayan ellerin neşe oluyor öneme,
Önem bir yakarış, önem bir doğuş!
Sabra kapı aralayan güllerin rengi,
Elimde kalan vatan sevgisi ve namus...