Ondüle-2- Şiiri - Raşit Gürkan Durmayaz

Doğumgününde çiçekler alıp getirsem sana,
Kıvır kıvır saçının telleriyle bağlasana.
Adın yazardım,okurdum tapar ölürcesine
Çınarların yaşı geçmiş,kireçli gövdesine.
Uzakta,çok çok uzakta ecel terinde dahi;
Düşünmeden duramaz hiç unuttuğun birisi.
Değil beş on sene, yüz bin de geçse o yüzünün;
Yanık diyarları hep düşlerimde,tıpkısı dün!
Doğumgününde melekler nasılsa kıskanacak,
O halde ben yine sustum,içimde hep kalacak.
Gecemde dans ediyor yağmuruyla güz bulutu,
Teninde en derin anlamlarıyla buldum onu.
İçimde ayrılığından kalan ölüm treni,
Ve belki enteres etmez biraz da olsa seni,
Ve şimdi hatıram ancak bir eski şarkı gibi,
Ve öpmüyorsa mayıs hatıramla gözlerini,
Bıraktığım gibi alçak,sefil hatırla beni...