Güdümlü hasretler düşmüş peşine
En çok özlemeyi özlemiş insanların
Kaçarken daha yalnız, hep daha yalnız
Durdukça, daha bir vurulmuş
Bir adam..
Sırlarımızdan kaçarken yandi yollarımız
“Durun” dedi arkamızdan bir ses
Durduk, kaldırdık ellerimizi
Dua etmek gelmedi aklımıza, korkmuştuk,
Teslim olduk söylediğimiz en büyük yalana.
Çirkin adamlar gelip söktü kalplerimizi
Ve herşey için çok geç artık..
Yıllanmış mahsenlerin tozlu raflarında
Unutulmuş aşk şiirleri gibi
Çürüyüp gitmeye mahkum ömürler besliyoruz
Yalnızlık kokan genç vücütlarda
Henüz küçüktüm..
Bir sabah sensiz uyandığımda
Omuzlarıma vurulan ağır yüklerin
Ezikliği ile yaşadım çocukluğumu
Sevmeyi öğretmiştin bana
Gülmeyi, umut etmeyi
Evvel zaman içinde, kalbur saman dışında
Bir vardın
İki yoktun
Aykırıydı her şey masalın kurallarına
Katlandıkça büyüyen el işi kâğıdıydın
Ve kırmızıya çalardı rengin
Bir bahar sabahı aç pencereleri
Derin bir nefes çek ciğerlerine
Keşke yanımda olabilseydin diye düşün
Bana yeter.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!