Önden Gider Şiiri - Bahattin Tonbul

Bense artık kendimi kaybettim
Sen bensiz nasılsın
Karmaşık oldu aşkımız
Unutmadı sevdanı
Özlem içinde dolaşır gönlüm
Yakmışlığın yanacağımın delilidir
Yüreğimde bıraktığın ateş
Issız çöllerde kum sıcaklığı gibi
Yüzüme çarpıyor kum taneleri
Nefes bile alamıyorum
Seni düşünmese beynim oksijensiz kalacak
Nerde ise
Nefes alıp vermemi kolaylaştırıyor
Sana olan sevgim
Yaşam veriyor adeta bana
Rüyalarımda

Şaşırdım artık ben kimim neyim
Duyulmaz oldu derinden gelen iniltiler
Ayağa kalkıp yürüyecekti hayalin
Anladım işte o an seni
Bu gönlüm deki deli sevdan
Adeta ruhumu sana olan aşkımı diriltti
Hisset artık beni
Gitmesini gelmesini bilmez duygular
Değerini de yüreğimden silemez
Tatmasını yaşamasını bilen hayat
Gibi
Özlemeyi de daha çok iyi bilir
Hedefim el ele sonsuzda
Birlikte seninle yürümekti

Yemesini içmesini bilene yaşam olmuş desene kar
Göğsünde sevgisini saklamasını bilerek tutan yar
Ruhunda sonsuz karanlıkta sevdasını içinde saklar
İşte özleminde taşıdığı zafer olmuş kıpkızıl nar
Her an canlanırlar
Kalbim parçalanmış yaralanmış baksana
Karşılıksız dolanan sevdanın
Yerine taş basıp saklarım artık
Acılarsa diner elbet bir gün göğsümde
Yanan yansın geri bakmam inan
Hep seni sorarım ağlarım
Ne yaptığımı inan bilemem
Aldırma o kor ateşin sıcaklığını
Hepsi biter
Birbirini seven aşıklar hasretle
Unutmaz sevdiğini sonsuza dek can
Acı tatlı bilmez hiçbiri
Gerçek seven yar dediğin hep önden gider
Bahattin Tonbul
29.10.2010