İnsanın mumla arandığı bir devre
Kalpler kir pas içinde.
Zalimin zûlmü kâr kalırken geride.
İşte öyle bir anda,
Küfre karşı sert,mazluma boynu bükük.
Bir nesil,Akif misil:
Nadim olmayacak kimsecik.
Kurdun kuşa hakkı geçmeyecek.
İnsan, kendi cevherin fark edecek.
Rahman, kızgın yüreklere merhamet yükleyecek.
Damla damla iman ruhlara üflenecek.
Ülfet verecek Rabbim Muhammed ümmetine.
Zerre miktar zulüm görmesin hiçbir can.
Elzemdir ve de yakındır o”altın çağ.”
Şafak sökmüştür,seni kim tutacak!
06 Mayıs 2009
Kayıt Tarihi : 6.5.2009 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)