Üşüyordum sisli hayallere, nemli yarınlara,
Çileli bir yaşantının sonsuz derinliklerindeydim.
Başım dönüyordu, bitmeyen umutsuzluklara,
Kırdığım her kadehte, bir sevgiye yaklaşır gibiydim.
Sonra bir gün, ansızın biri çıktı karşıma,
Bir umut, bir mutluluk güneşi sarmıştı benliğimi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta