Öncesizliğin Sabahı Şiiri - Esma Laleci

Uyanmamiş gözler sevdadan
Gezgin bir rüyada kaybolan ruh-i mahmur
Ipek perdeden esen rüzgarı arar
Ince bir ses duyar safir kuşu
Sanki düşsüzlüğüne bir çare
Bir oksijen gibi gelen ses
Hangi sesdir safir kuşuna yükselen
Uyandırılmayı beklerken
Uyanmamayı ister safir kuşu
Yeter der bu ses bana
Kimsesizlikte nefesimi açar der
Bir su olsa balik da olurdu der
Su yoktur
Bir kılıç kuşu olmamalıydı öyleyse bu nağamet
Hangi muneccim bilir bu sesi
Uyandırmadan beni
Kalbe dokunan ateş gibi ses
Çığlıkları ardında atış talimi yapar
Anlarsın ki bir safir kuşuna
Ancak bir tüfek kuşu yeter
Uyanır istemeden safir kuşu
Gorür ki ateş ediyor tüfek kuşu baş ucunda
Uyandığında muhtaç olunan sevdayı
Armağan görür baş ucunda
Uyumamaya karar verir onsuzluğa
Sessiz dünyasında tek çığlığı o olsun ister
Gezgin ruyaya mahkum olmaz safir kuşu
Göğsü nefessiz kalmaz
Tüfek kuşu ancak bir safir kuşuna
Imkansiz aşkı yaşatır
Ta ki ateş edene kadar,
Inkisaf olur safir kuşu.
Aşkı tadar ve imal-i hayalden uyanmaz ebediyeten...

E.L.