Öncesiydi Her Şeyin Şiiri - Barış Sevinç

Öncesiydi her şeyin
Daha önce hiç yaşanmamış
Bir deneyimin heyecanıyla
Aksak aksak atarken yüreğimiz
Ellerin avuçlarımda terliyordu.
Yüzüne bakamıyordum
Gözlerin öyle masumdu ki,
Kendimi hevesli hissediyordum
Tüm günahların kefaretini ödemeye.
Suçlu değildim oysa
Ki sen,
Tüm güzelliklerin vücut bulduğu kadın,
Her şeyden sıyrılıp
Arındıktan sonra gelmiştin yanıma.
O gün adın beyazdı senin.
Sen vardın artık bütün kelebek kanatlarında,
Ve bütün umutlu çocuk bakışlarında.

Öncesiydi her şeyin
Tüm yaşanmışlıkların ötesinde
Doğaçlama yaşamlara açılan kapının tam önündeydik seninle
Minik parmakların sımsıkı kenetlenirken ellerime
Hafif bir tedirginlik yükleniyordu bedenime,
Ürperiyordum.
Nefesimizi tutup derin karanlıkta çığlık çığlığa yaşanan
Öylesine yaşamların içine girdiğimizde
Ele veriyordu bizi başımızı her havaya kaldırışımız
Öyle yabancıydık ki bu seslere
Sadece biz tepkiliydik
Ve sadece biz sığınan birbirine...
Şikâyetçi değildim aslında
Yüreğindeki sıcacık beyaz öylesine sarmıştı ki bizi
Hayatımdaki tüm siyahları dışlamıştım
Sadece gözlerin saklı kaldı bende
Kocaman siyah gözlerin…

Öncesiydi her şeyin
Tüm hüzünleri devirip üzerime
Yol alırken sılana doğru
Tek bir cümle bile kuramıyordum
Oysa söylenecek o kadar çok şey vardı ki.
Seni anlatan öyle güzel hikâyeler biliyordum ki aslında,
Hepsi düğümlenip kaldı boğazımda…
Gidiyordun işte usul usul
Gidiyordun, seni hatırlatan ne varsa yarım bırakarak…
Sen daha kaybolmadan ufukta
Ben sen de çoktan kaybolmuştum.
Tek başıma, şaşkın ve korkaktım artık
Alabildiğince yalnız,
Olabildiğince çaresizdim.
Aşıkların duru cümlelere özne olduğu bu eski şehirde
Sensiz kalınca anladım basit bir sıfat olduğumu…