Öncesi ve Sonrası Şiiri - Arzu Aktürk

Sonraları,

Ah, o bitmek bilmeyen sonralar!

Ânı yaşamayı da

unutturuyordu insana.

Geçmişin karmaşasındaki

Yaşanmış o anılar,

yarının kaygılı bakışları

ve bugünün

unutulmuş geçen anlarıydı

zaman tarifi.

Makaraya alınsa bazı şeyler,

hani, tüm gücüyle itilse

tüm doğru bilinenler

ve doğru ile yanlışın kavram karmaşasında

göreceli bakılan bu iki kelime

silinse dünyamızdan

daha mı doğru olacaktı, belki de...

Büyük kentlerin

insan dışı büyük arayışlarında,

küçük yerlerin insan bazlı

çekişmeli sahte dünyasında

boğulmak, yok olmak…

Oysa, asıl yokluk, içindeydi insanoğlunun.

Nesli tükenir ya bazı canlıların,

bulunmaz endemik türleri yaşatmak için

türlü yöntemler aranır da

bakarsınız, birkaç yıllık ömürdür

onlar için de verilen mücadele.

Nesli devam eden insanlık aleminde

birbirinden farklı iç sûretler ve yaşayışlar

neyin mücadelesinde?

Önce değerlerimizi çaldırdık bir bir,

Sonra mücadele aşkını attık içimizden.

Sonra da aşka tarif arar olduk,

aşk çırpınışlarında.

Kendimizden uzaklaştıkça

başka şeylere yakınlaşarak

yer bulacaktık hayatımızda.

Tutunduğumuz her şeyde

zamanla avutur olduk kendimizi,

asıl benimizden

uzaklaşma içinde de kalarak.

Çünkü ne, kendi dünyamızı

keşfedecek kadar cesurduk,

ne de dış dünyanın keşiflerini

anlayabilecek kadar kâşif.

Düşünüşlerin,

kelimelerin,

yazıların dünyasında;

bilimin, teknolojinin, sanatın

baş döndürücü gelişmelerine karşı

bir sığıntı gibiydik duygularımızda.

İnsan lâyık olduğu yerde yaşarmış.

Doğru ve yanlışın hükmünü yitirdiği noktada.

06/08/2006