Öncesi ve Sonrası Şiiri - Saliha Öcal

Uzun kış gecelerinde yazdım seni.
Herkesler ve sen uyurken.
Şimdi talibim uzun yaz gündüzlerine
Herkesler ve sen beklerken.
Seni yazmaya ilk başlarken kurşun kalemle yazdım.
Belki silerim diye.
Şimdi tükenmezle yazıyorum,tükenmeyen yazılsın tarihe.
Seni ilk çizerken kaba taslak çizdim.
En son el attığımda indim en ince detaya.
İlk duygu selinde teskin ediyordum baş roldekileri.
Şimdi aman susmayın yarım kalmasın müptela eserim.
Seni ilk dinlerken sıradan biri olsa gerek.
Sohbet derinlestikçe farkındalığın var tüm beşere.
Sen ilk severken o da diğer sevgiler gibi.
Oysa aşiklardan öte aşk yaşıyorsun ceset ve ruhun olduğu kıyafette.
Önceyi siliyorum iz bırakmaz silgiyle belleğimden.
Sonrasını yazıyorum ve esans döküyorum üzerine, meskenler kuru güller arasında.
Öncesi ölüydü,gömdüm mezara yas tutmuyorum bir damla.
Sonrası yaşıyor,yaşatacak tüm canliliğiyla dipdiri ve baki hayalleri...

18.02.2025 Van/Edremit.