Önceleri, Sonraları Şiiri - Murat Kacar

Yağmursu bir güzelliğin vardı önceleri,
İçimdeki kuraklığa sızan kalbimin oluklarından.
Gözlerindendi belli,
Sihirli bir titreyiş gibi heryerimi kaplayan.

Bozuluverdi birgün büyü,
Herşey gerçek oluverdi.
Ne olduğunu anlamadan...
Masal mıydı yaşananlar, yoksa güzelliğin miydi masal,
Ki içimi ısıtan.

Ne yapmalı artık,
Ne söylemeli
Nasıl ısınmalı bu dondurucu yalnızlıkta.
Ben ki kimsesiz, ben ki evsiz, ben ki gözlerinsiz...
Nasıl yaşamalı
Kahverengi bakışların olmadan.

Şimdi nasılsın diye sorarsan;
Yokum,
Bitiğim,
Çaresizim.
Bilemezsin.

Üşüdüm. Çok korktum sonraları.
Terkedilmiş bir çocuk gibi,
Bir karanlık sensizlik içinde,
Bakışlarının eğik bir açıyla geldiği yerde,
Düşündüğümde.
Üstüme bürünüyorum şimdi eski ışıltılarını gözlerinin
Ve ağlamamak için o ince sızıyı boğazıma düğümleyip
Hıçkırıklarımı yutuyorum her seferde.