Önceki yalnızlıklarımız gibi

Bu sabah kalbimde ağlayan bir sesle uyandım…
İki göğsümün arası…
Sıkıştı, bağırdı! ! !
Yalnızlığım….
Senin sesin sandım…
Ağladım…
Saçlarımı taradım sonra, hayata karışmak lazım..dedim.
Hayatla oyalanmak lazım…
Sen geldin aklıma yeniden,
Saçlarım….

“Artık senin parmakların olmayacak, dolaşacak dalgasında
Sen baktıkça erisin için, saçlarım uzadıkça
Bilmem kimler kurulacak, senin için kurduğum o gönül yuvasına…”

Bu sözler çınladı kulağımda,
Bıraktım saçlarımı taramayı…
Ağladım….
Bu sabah kalbimde ağlayan bir sesle uyandım…
Ellerim, kollarım, bacaklarım,
Sızım sızım sızladım
Hastayım sandım
Baktım buz gibi sesimin rengi
Hatırladım…
Ne kötü bir rüya, ne sen, ne ben geriye kalan…
Birbirine yanaşmayan,
Birbirini doldurmayan…
Senin yalnızlığın, benim yalnızlığım
Tanımadığımız….
Artık önceki yalnızlıklarımız gibi
Birbirimize yabancıyız….