Önceden Bana Bir Mektup

Bir zaman yolculuydu sanki
Önceden gülüşüp koştuğum yoldan geçmek.
Islıklar eşliğinde, ayaklarımı yere sürtmek
Bir zaman yolculuydu sanki.

Ufak tefek kaçamaklar özletmiş kendini
Unutmuşum her sabah kalkıp neden camı seyreylediğimi.
Büyüyor içimde kan ter içinde eve gelme isteği
Ufak tefek kaçamaklar özletmiş kendini...

Bir mektup bu bana:

On, yirmi, otuz, kırık ya da elli
Unutma seneler bırakmayacak peşini.
Sen ister Kârun ol, ister züğürt.
İflas da bereket de ensendedir.
Sanma hatrında ne şimdi kalır ne de sonrası
Aklın bedenini terk etse
Küçüklüğünü bırakır geride bir küçük iz ile.

Sen çocuksun, çocuk kal çocuk.