Önce Tut, Sonra Sakla Beni Gözlerinde

ÖNCE TUT, SONRA SAKLA BENİ GÖZLERİNDE

Bu yaban kentte
kim arar, kim çalar kapımı gece yarıları
Çiçekler içinde bahar gülüşüyle kim ısıtır üşüyen yüreğimi
Kim açar karanlığın perdelerini gözlerimden, senden başka

Burçlarına yalnızlık bayrağı dikili, hüzün içindeki yüreğimi
kim kurtarır zincirlerinden, senden başka

Önce tut, sonra sakla beni gözlerinde

Kimse bilmez, yaralı anıların bir kabuk gibi sarıldığı yüreğimdeki sancıları.
Kimse bilmez, efkarın içimi dağladığını.
Tenime lodos değdi değecek,
üşüyeceğim

Önce tut, sonra sakla beni gözlerinde

Emanet yaşamdaki bu emanet sevdaya tutunuşum
uçurum diplerindeki çiçeklerin güçsüzlüğüne benzer
/… yamaçlarında,
dikenlerin bunca yol vermezliği varken…/

Kimse bilmez, gece
perdelerini çekince sensizliğimin çoğaldığını, senden başka

Önce tut, sonra sakla beni gözlerinde