Önce/sonra (*) Şiiri - Necdet Arslan

kurşun gibi böğrümde taşıdım seni
yanağındaki beni yurt edindim
iğde çiçeği kokardı avuçların

içimdeki kuşları her havalandırdığında
ürpertilerle doldu yüzüm
çok sevdiğimiz şarkıları birlikte mırıldandık
çocuklaştık bitmeyen yollarda

son dileğim
son beklentim tutuklu kalmasaydı
tamamlanır mıydı dizelere sinmiş boşluğum

açlığın cinnetinden
kurtulur muydu son rüyada sürgünlüğüm
kaç veda biriktirdin bana giderken

saatler kıvrılarak tükeniyor kimsesizliğimden
aralıklı bıraktım yokluğunun kapısını
yuvalarına dönen kuşları seyrettim akşamları
gölgen dondu düşlerimde

itiraf ediyorum
mecalim kalmadı yeni bir düelloya artık

* Yeniden Sesimiz. 2. sayı için