Önce sesleri yitireceğiz....

Önce sesleri yitireceğiz, ardından yüzleri
Sonra ne kalmışsa yitirilmedik, hepsini üçer-beşer
Birimize birimizi hatırlatan ne varsa
Acıtan, güldüren
Bütün yaşanılamayanlar unutulacak
Unutturulacak başka sarmalar tarafından
Bir şeyler kırılacak
Ve en büyük kırık saplanacak küçücük bir yüreğe

Ne kadar acırsa, o hızla mı unutulur acaba adına sevda dediğimiz bu insanlık hastalığı,
Yoksa belirli belirsiz gülmelerle mi kapatılır, taze bir yaranın henüz kabuk bağlayamamış sancısı.

Nedir ki şimdi, onca gülmelerden arta kalan keder,
Yada neyin günahıdır çekilen bu platonik acı,

Ve hangimiz ödeyebiliriz bir damla gözyaşının bedelini böyle hoyratlıklarla.

03.01.2004 Hüseyin TANRIKULU