Önce Sen Vardin Şiiri - Murat Usta

Önce Sen Vardin.
Sadece sen.
Benim hatalarimdan önce
Tek dogrumdun.
Yanilgilarimdan dönerken ben,
Sana dönüyordum.
Kendi yörüngemden cikip,
Senin yörüngene giriyordum.
Seni kendime günes kabul etmistim,
Ben senin gezegenin.
Hatta bir uydu.
Sirf senin etrafinda dönen.
Sana dönerken ariniyordum yanlislardan.
Korkarak;
Sakayla karisik caliyordum hep kapini.
Yada hep yanlislikla basmis oluyordum telefonun tuslarina.
Oysa benim evimin zilinde bile
Coktan senin adin yaziyordu.
Ama cok karisik geliyordu bana bu durum.
Cünkü ben,
Seninde karisik dondurma sevdigini bilmiyordum henüz.
Ve sana sürekli sade yada cikolata tadinda
Mesajlar yaziyordum.
Utanmak;
En kirmizi haliydi o günlerde yüzümün.
Ki
Korkuyla birlesince
Bilemezsin ne beter bir duygu oldugunu.
Üstelik sende önüme iki cesit dondurma birakmis gibiydin sanki,
Alda artik karistir der gibi.
Senin korkularin daha azdi galiba.
Yada yüregindeki mevsim daha yazdi.
Karistirdin dondurmalari.
Inanmadim.
Inanamadim ilkönce.
Sevdigini söyleyince...Karisik dondurmayi.
Mutluluk buydu sanirim.
Kalbim atarken,
Gömlegimin cebini yirtip firlayacak gibiydi yerinden.
Ve en basta oldugu gibi,
Ve yine sen artik sadece.
Ve bu varligindan seninde haberin vardi,
Bastakinin aksine.
Adimini atmistin
Sana ayirdigim kalbimdeki gül bahcesine.
Ki beni bu adimin kurtardi,
Icimdeki eziklikten.
Ismarlama sayilacak,
hatta görücü usülü bir iliskiden.
Senin sevginle ciktim bu celiskiden.

Murat Usta
03.07.2006-Münih