Önce sen gittin Şiiri - Hacı Ali Kılıç

Önce sen gittin,yalnız kaldım tek başıma yapayalnız,
sonra yüreğini söktün yüreğimden,parçalandı her yanım
üşüdü buz gibi oldu yüreğim,üşüdü tuuttuğun ellerim
titriyor sana sarıldığım bedenim.
nereye dönsem hangi hatırayı canlandırsam hep sen varsın hayalimde
nereye hangi zamana dönsem senle doluydu bütün anılarım.
şimdi tek ümit kalmadı kestim tutunduğum dalları,küstüm gücendirdim senle olan halleri
şarkılar hüzzam,şiirler mahkum,artık plaklarda çalmıyor şarkılarımızı
nerede hangi mahalde hangi sonbaharlarda savrulduk,hangi mengenelerde işkencedir hayat,kader denilen denen yazgının çarklarında hırpalanırken
doğrunun yanlışın geçerli olmadığı zamanlarda,sus olduk, sus pus olduk
artık çalmayacak nağmeler,yazmayacak sevgi denen yalanın hiç bir mısrasını kalemler
ötmeyecek güle bülbüller.
önce sen gittin,sonra ardından ben bittim..
ali kılıç