Önce Sen Beni Buldun Şiiri - Fizikçi Ahmet

Önce sen beni buldun!
kulpu kırık iki kapılı bir evin önüne
tam kapıdan çıkacakken
aklıma takılan sen
geldin ansızın
gözlerin bende değildi
ama ayakların
ayakların seni bana getirdi
Bir yaz gün dönümünde

Önce sen beni buldun!
iki ayaklı bir köprünün üstünde
tam karşıya geçecekken
rüzgarına takılan ben
durdun ansızın
gözlerin yine bende değildi
ama saçların
saçların seni bana bağladı
Bir yaz gün dönümünde

Dedim ya... Önce sen beni buldun!
simsiyahtı her yer hatırlayamıyorum
ama... Önce sen beni buldun!
Bir yaz gün dönümünde
gecesi gündüzüne karışmış
günün herhangi bir saatinde
Önce sen beni buldun!
şimdi şu an tekrardan
Önce sen beni buldun!
gözlerin sanki bende gibiydi
bir şeyler anlatıyordu bana
sadece bana
ellerin sanki bende gidiydi
bir şeyler hissettiriyordu bana
sadece bana
hatırlayamadım
nedendir bilinmez
gittin
Bir yaz gün dönümünde
geleceğim dedin
ama gittin
”geleceğim”
dedin ve gittin
şimdi şu an tekrardan
gelmek üzere gittiğin o geçmişe
şimdi şu an tekrardan gittin
Bir yaz gün dönümünde