“YALNIZLIK” Adlı Romandan:
“Çalışsaydın / sen de kuvetli olurdun! .” / “Çiçekleri ekmeye başlayacağım! . Sen de / yardım edersin! .” / Sevincinden / nutku tutulmuştu! . / Bütün kalbiyle istiyordu! . / Henüz kazmış olduğu bir tarhın üzerine boydan-boya iki ip gerdikten sonra körpe fideleri dikmeye başladı! . / Davetkar bakışlardan cesaret bularak eğildi / ilk fidesini kendi eliyle dikti! . Ondan sonra da bir daha duramadı. Serin yeşil fideyi alıp onun saçı andıran köklerinin etrafına doldurulan ılık, yumuşacık toprağı yoğurmak, ondan sonra da dünyaya meydan okumaya hazırmış gibi dikilen minicik fideyi seyretmek fevkalade bir histi! . { Kitap Yazarı: A.J. CRONIN } (04.12.2012 01:27:53)
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta