Önce Radyasyona Bulanmıştı Her Şey

Önce radyasyona bulanmıştı herşey
Mavi,yeşil,beyaz
ve çamur
sonra kırmızı
radyasyona bulanmıştı
yağmur yaralarımızın üzerine yağmıştı.

Sevgili yeşil umut
Aşkı unut, sevdayı unut
Ama düşlerinde beni unutma.
Dengesini
asırların bozamadığı
Ve bu illet siyanür,
bir yağmayla bozdu mu bulut.

Bir şehrin altında kaybolmuş toprakların
ve dili tutulmuş yokuşların
ağaçsız meydanların
hüznü var
kesilmiş ağaçların yitmiş gölgesinde.
Talan değilse bu nedir
Hangi baharda
bu beton örtülü topraklar çiçeklenir.

Hadi sende konuş
gölgesiz kalmış kedi
Bu şehir koparılmış yeşili ellerimizden
Karanlık yutmuş beyazı
ve şafak sökerken,
sabahın erken bir saatinde
yani yağmurdan önce
yeryüzüne acılar inerken
hasret kalır mı toprak
suya yeniden.

tv’ler, radyolar çoğalıyor
antenlerin ardında kayboluyor şehirler
teker teker.

İstanbul Boğazı acı çeken bir nehir
Sevgilimin gözlerine doluyor dize dize bu şiir
Ağlıyor serçeler, güvercinler
ve beyazını yitiren martılar
asfalt kenarlarına hapsolmuş papatyalar
Dimdik duruyor inadına
bu kuleler
bir anlıyan var mı

Giderek çamsız kalan Çamlıca’nın ortasındayım.
Düşlerimden önce
bir tufan sonrasındayım.