Önce Ölmek İstersin Şiiri - Bahattin Tonbul

Anlayamadım sen kimden önce ölmek istersin
Seviyorsan eğer gerçekten bunu isteyemezsin
Kavanozun içinde olsanda izlensende fark etmez
Hayat acısı ile tatlısı ile birlikte herşeyi bölüşesin

Vazgeçe bilirsin kızdığın zaman toprak olmaktan
Hatta çiçek olmayı da istemeye bilirsin korkmaktan
Bırak onu görünmek istersin kavanoz içinde yanmayı
Çaresi yok bu olay gerçek eğerki sen onu seviyorsan

Sevgideki ateşten yanıp kül olmaktır senin bütün arzun
İstiyorsun ki o kavanozun içinde sevdiğinin külü konsun
Külüne bile razısın başkaları gelip atana kadar dursun
İşte o zaman onu yanında hissedip adeta mutlu oluyorsun

Toz zerelerini ayıramazlar diye düşünüyor buna seviniyorsun
Belki toprağa düşer ve yeniden bir çiçek dalında yeşeriyorsun
Ne kadar sevgi dolusun ki dalın biri sen diğeride sevdiğin olsun
Sanki o çiçeğin dalında sonsuzluğu ölümsüzlüğü adeta tadıyorsun

Biliyorum sevdiğini hapis etmişsin düşüncelerinde gönlüne
Ölmekten bile korkmuyorsun o nasıl olsa seninle birlikte
Bu esaretten çıksa bile umudun sonsuza dek onunla yaşamak
Cenaze şeklini değiştirir belki de insanlar diye beklemekte

Boş ver bunları sen en güzeli yaşamak yaşatmak varken
Çok güzel düşünmüşsün çocuk doğuracağını haykırırken
En güzel duyguları geleceğini yavrularına adamışken
Sonsuzluğa da sevdiğin insanla birlikte el ele koşarken
25.06.2008
Bahattin Tonbul