Önce minareler
Kayboluyor akşam üzerleri
Alacakaranlıkta.
Dağların kızartısının
Üzerinde ay görünmeye
Başlıyor sonra.
Sanki Mars gezegeninde
Kızılca bir gün batımının
Ardından fısıldayan
Bir gül gibi
İniyor gece
İskenderun'a...
Hafif bir esinti,
Uzaklardan gelen
Bir gitarın sesi
Kahvemin kokusu...
Yalnızlığım
Görünenin aksine
Yalnız değil asla.
Ahşap bir masada
Bazı yeteneksizliklerime
Rağmen
Uzaklara bakmayı
Görmeyi başaran
Gözlerim
Kalemim
Bir ben ve bir diğerleri
Akşam üstü,
İskenderun...
Kayıt Tarihi : 3.1.2004 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrik ederim.
TÜM YORUMLAR (4)