Beyazıd-ı Bestami erken kalkar her gece,
Kalbinde Allah aşkı, dilinde aynı hece…
Hak derken Hakk’a döner, Hakk’a adar kendini,
Gösterişi hiç sevmez, asla aşmaz haddini…
Takva üzre yaşarken incitmez karıncayı,
Gönüllere gül eyler kırlardaki yoncayı…
Yine bir gün kalkıyor tam sabahın beşinde,
Bir bakar ki uyanmış, küçük oğlu peşinde…
Babasından tebrikle teveccüh bulmak ister,
Bundan böyle her gece teheccüt kılmak ister…
Henüz yedi, sekiz yaşında; kıyamaz yavrusuna,
Gecesi bölünmesin, doysun der uykusuna…
“Bu vakitte uyanmak sana uygun tarz değil,
Henüz daha küçüksün namaz sana farz değil...”
Çocuk der ki babaya: “Olsun sabahın beşi,
Önce küçük çubukla yaktı annem ateşi…”
Beklenmedik bu cevap pek şaşırttı Hazreti,
Sarıldı yavrusuna gizlemeden hayreti…
“Can oğul! Arzuhalin Yaratan’a arz oldu,
Teheccüt, benden fazla şimdi sana farz oldu…”
Şahan’ım unutma ki ağaç yaşken bükülür,
Güz gelince yapraklar yaş olsa da dökülür…
Kayıt Tarihi : 27.1.2016 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!