Her şeyden önce kendisi olmalı insanın,
Tanrı değil midir ki var eden, önce kendi vardı.
Yaşamak için önce kendin olmak ve yaşatmak,
Doğayı, hayvanları ve çiçekleri dalında, sonra insanları.
Bir de sevgilisi olmalı insanın gözleri aşkla hep taze
Ve sevişmeye yakın hep o gözlerle.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
"Pinhan" desem yeter mi?
yorum olarak
tebrikler!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta