Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Duyarlı yüreğiniz hep var olsun efendim,yüreğinize ellerinize sağlık...
Önce insan demezler.., çünkü onlar şekilleri dışında 'önce insan' değiller... Öncelikleri çok farklı ve hepsi kendilerini oynatan., iplerini elinde tutan kuklacıya ve sonra da kendilerine yönelik...
Kaleminize sağlık sayın Şerafettin Muş...
Önce can sonra canan diyorlar. Başka bir deyişle, rabbena, hep bana diyorlar...
OYSA BEN BEN BEN DEĞİL...BİZ VARIZ. lazıyla şerkeziyle gürcüsüyle, Türküyle, kürdüyle, sünnisiyle, alevisiyle...
Benden sonrası tufan diye düşünenlerden daha ne beklenir...Kutluyorum şiiri ve sizi Şerafettin bey. Gurbete selamlar...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta