Yüreğimin ummanında yalpalayarak yüzüyorum. Sevdanın yatağında durup beklemek yerine, bahar yağmurları gibi sessizce, incitmeden yüreğine akıyorum. Doğacak olan güneş ile birlikte yeniden yeşermek için…
Firari yüreğimi meçhul rüzgârların önüne katıyorum. Hasretin, ruhumu, bedenimi kangrenli yara gibi bitiriyor. Bitkin, çaresiz, ürkek sevdanın dehlizlerinde, dokunamadığım ellerini, göremediğim gözlerini, duymadığım kokunu hissediyorum…
Sevginin çizdiği rotada, pusulasız, dümensiz yelkenli gibi azgın dalgalara rağmen sana gelmeye çalışıyorum. Köpüklü dalgaların arasında senin hayalini geziniyor. Sevgi denizinde küreklere asılıyorum. Her dalgada beliren görüntünü yüreğimle topluyor, kendime seni hapsediyorum. Işıkların uyuduğu, sessizliğimin gecelere sarıldığı gölgeli dalgalarda seni arıyorum. Ummanın ıssızlığında seninle aşktan sevgiden konuşuyorum…
Yüreğimde yaktığın ışık gönül sayfamı aydınlatıyor. Darmadağın kelimelerim acının değirmenlerinde öğütüldükçe, her zerrem sana doğru savruluyor. Bir fırtına kopuyor yüreğimin derinliklerinde, düşlerim hayallerim alabora oluyor. Zamanın girdabına kapılıp selil yaşıyorum. Sessizliğimin derinliklerinde senden bir inci arıyor ve gözlerinin içinde kayboluyorum…
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
